تاریخ و فرهنگ ابوظبی - وبلاگ ساختمان

به گزارش وبلاگ ساختمان، ابوظبی در گذر تاریخ

امروزه مردم ابوظبی از زندگی در فضایی مدرن لذت می برند و از فناوری های پیشرفته استفاده می نمایند. مردم این شهر یک جهش تاریخی بزرگ را زندگی در کلبه های خشتی ساده مانند بعضی مهاجران قبلی ابوظبی به سمت یک زندگی متمدن تجربه نموده اند. امروزه یافته های باستان شناسی زیادی در ابوظبی وجود دارد، بعضی شواهد نیز درباره اولین شهرها در این شهر یافت شده است که تاریخ آنها به سه هزار سال پیش از میلاد بازمی شود. سبک زندگی اولیه در ابوظبی به صورت عشایری همراه با گله داری و ماهیگیری بوده است. با خبرنگاران همراه باشید تا از تاریخ ابوظبی بیشتر بدانید.

قدمت بعضی آثار تاریخی یافت شده در ابوظبی به 5 هزار پیش از میلاد می رسد و بعضی از این آثار نیز در اطراف جبل حفیت در العین و در جزیره ام النار یافت شده است. مهم ترین آثار تاریخی یافت شده در ابوظبی مربوط به قبیله بنی یاس بدوین (BaniYasBedoiun) است که در قرن شانزدهم در کنار سواحل ساکن بودند. بعد از کشف آب شیرین در ابوظبی این قبیله به شهر مورد بحث نقل مکان کرند. از سویی دیگر، حاصل خیز بودن ابوظبی و گستردگی حیات وحش آن نیز یکی دیگر از دلایل تمایل اهالی قبیله بنی یاس بدوین به این شهر بود. بعلاوه، خاندان آل نهیان نیز با توجه به شرایط ویژه جزیره ابوظبی تصمیم گرفتند که به آن نقل مکان نمایند. در زمان حکومت شیخ خلیفه بن زایدابوظبی، تجارت مروارید به صورت کامل در ابوظبی توسعه یافت و در سال 1982 نیز یک معاهده منحصر به فرد پیوندی میان این شهر با بریتانیا برقرار کرد. امارات به عنوان یک ارتباط دهنده بزرگ میان این کشور اروپایی با هند و شرق در نظر گرفته شد و در همین ارتباط سرزمین شیخ نشین هاى هفت گانه (Trucial Coast) تأسیس شدند.

ثروت ابوظبی در حال صعود بود که صنعت مروارید ژاپن و بعلاوه رکود جهانی سال 1930 به این فرایند ضربه زد. از سویی دیگر، حکومت خلیفه بن زاید نیز بر عدم اطمینان بیشتر شرایط ابوظبی اضافه کرد. شخبوط بن سلطان آل نهیان البته آنچه در بالا گفته شد، خاتمه بخت و اقبال ابوظبی نبود، بلکه شخبوط بن سلطان آل نهیان در سال 1939 یک امتیاز نفتی را به شرکت توسعه نفت ساحل تریشول کوست (Trucial Coast Development Oil Company) که در سال 1962 به شرکت نفت ابوظبی تغییر نام داد، اعطا کرد که در نتیجه آن جستجو برای یافتن ذخایر نفتی شروع شد. در سال 1958، ذخایر بزرگ نفت در بخش های خشکی و دریایی در ابوظبی کشف شد و به این ترتیب تا سال 1962 صادرات نفت ابوظبی به مقدار زیادی افزایش یافت و ثروتی باورنکردنی به ارمغان آورد.

در سال 1966 شیخ زاید بن سلطان آل نهیان حاکم تازه ابوظبی شد و طی دو سال بعد از آن، فدراسیون امارات متحده عربی را در پاسخ به تهدید بریتانیا در خصوص خروج از منطقه تا خاتمه سال 1971 ایجاد کرد. حاکم ابوظبی متوجه شده بود که داشتن ارتباط با بریتانیا به منظور حفظ یک موقعیت قوی در صنعت نفت حیاتی است. شیخ زاید بن سلطان آل نهیان، با یاری انگلیسی ها به عنوان اولین حاکم ابوظبی برای توسعه امارات متحده عربی با استفاده از درآمدهای نفتی انتخاب شد.

شیخ زاید به عنوان پدر ملت امارات متحده عربی شناخته می گردد و به لحاظ اقدامات بزرگی که در این کشور انجام داد، معروفیت دارد. وی در سال 2004 درگذشت و پسرش به عنوان حاکم تازه ابوظبی انتخاب شد. پسر شیخ زاید این اطمینان را در همگان به وجود آورده است که ادامه دهنده راه پدرش در سیاست مداری می باشد. شیخ خلیفه مقدار زیادی از درآمدهای نفتی این کشور را صرف توسعه گردشگری نموده است و حکومت خاندان آل نهیان بر امارات متحده عربی شرایط را برای انجام بسیاری از کارها در این کشور مهیا نموده است. در امارات متحده عربی اقدامات زیادی به منظور جلب جهانگرد صورت گرفته است که از آن جمله می توان به پیشرفت های مجذوب کننده و قابل توجه در جزیره سعدیات (Saadiyat Island) و ال گروم ریسورت (Al Grum Resort) اشاره نمود. به طور کلی به نظر می رسد که ابوظبی، مرکز امارات متحده عربی یک راه طولانی و سخت را طی نموده و در حال حاضر تبدیل به یک شهر بی عیب و نقص شده است. این شهر از آسمان خراش های فراوان، مراکز خرید متعدد، هتل های با کیفیت بالا و باغ های زیبا برخوردار است و این مسائل به آن جایگاه خاصی به لحاظ گردشگری و توریسم بخشیده است. ابوظبی بسیار متفاوت از چیزی است که در 50 سال پیش بوده، امّا، این موضوع مهم را باید در نظر داشت که تاریخ این شهر عامل بسیار مهمی در موفقیت و پیشرفت آن بوده است.

فرهنگ

ابوظبی از جاذبه های جهانگردی متعدد از جمله آسمان خراش ها، امکانات تفریحی متعدد، باغ های زیبا و بزرگ و پارک ها برخوردار است، امّا، فرهنگ غنی این شهر نیز تأثیر بسزایی در به تصویر کشیدن آن داشته است. فرهنگ امارات متحده عربی به شدت در سنت اسلامی عربی تعبیه شده و این موضوع را می توان در مساجدی که در اطراف این شهر و در میان ساختمان هایی با معماری های مدرن پراکنده شده اند، دید. ابوظبی شامل بسیاری از ملیت ها و فرهنگ های مختلف است و تا زمانیکه آنها دین اسلام را به خطر نیاندازند مورد استقبال قرار می گیرند. اگر چه این شهر به طور چشمگیری طی 40 سال گذشته تحت تأثیر نفوذ خارجی تغییر نموده است، امّا، همچنان مردم ابوظبی به حفظ سنت های قدیمی خود می پردازند و ترویج فرهنگ خود را برای کسانی که از این فرهنگ غنی آگاهی ندارند، در دستور کار قرار می دهند.

ابوظبی به عنوان قلب فرهنگی امارات متحده عربی شناخته می گردد و رویدادهای فرهنگی و ورزشی در آن برگزار می گردد که نشانگر گذشته غنی این شهر است. در شهر مورد بحث، ورز شهایی مانند مسابقه شترسواری، قایق رانی و رویدادهای فرهنگی شامل شعر، موسیقی و… انجام می گردد.

بسیاری از مردم محلی در امارات متحده عربی لباس سنتی می پوشند، مثلاً؛ مردان یک پیراهن بلند به نام دشداشه (dishdasha) به تن می نمایند که با یک پارچه قرمز یا سفید برای روی سر استفاده می گردد. در حالیکه زنان در این کشور لباس هایی مانند عبا (لباسی گشاد و بلند) با روسری سیاه یا سفید می پوشند. زبان ملی و رسمی ابوظبی عربی است، امّا، زبان های انگلیسی، هندی و اردو نیز به طور گسترده در داخل و اطراف این شهر مورد استفاده قرار می گیرند.