چرا اروپاییان از گوجه فرنگی می ترسیدند؟ - وبلاگ ساختمان

به گزارش وبلاگ ساختمان، گوجه فرنگی اولین بار از مستعمرات اسپانیا در قارۀ آمریکا وارد اروپا شد. اما این محصول در ابتدای ورودش اصلا مورد استقبال اروپایی ها قرار نگرفت.

وبلاگ ساختمان | گوجه فرنگی که امروزه در پیتزا، پاستا، سالاد و بسیاری از غذاها استفاده می گردد، در آشپزی به سبک ایتالیایی و مدیترانه ای هم رایج است. اما زمانی که برای نخستین بار در قرن شانزدهم به اروپا رسید، ترس و وحشت آفرید. گوجه فرنگی نشات گرفته از آندِ آمریکای جنوبی است، جایی که ابتدا به عنوان یک گیاه وحشی کوچک رشد می کرد. آن موقع، گوجه فرنگی کوچک بود، درست مثل گوجه فرنگی های گیلاسی که امروز می شناسیم و دوستشان داریم؛ رنگ آن مایل به زرد بود و طعم آن زیاد شیرین نبود.

به گزارش وبلاگ ساختمان ، مورخان مطمئن نیستند گوجه فرنگی چه زمانی به اروپا رسید. کشورگشایانِ اسپانیایی پس از غارتِ آمریکای جنوبی، با وسواس زیاد، اندازه طلا و نقره ای را که به شهر سِویل می رسید ثبت کردند، اما در نوشته های آن ها هیچ اشاره ای به بذر های گوجه فرنگی نشده است. ظاهرا گوجه فرنگی حول و حوشِ دوران هرنان کورتس به اروپا رسید. نام گوجه فرنگی (tomato) برگرفته از زبان آزتک ها و به معنای میوه گِرد است.

وقتی گوجه فرنگی برای نخستین بار به اروپا رسید، یک گیاه زینتیِ عجیب و غریب به نظر می آمد. بعلاوه به واسطه پی یِترو آندرآ ماتیولی؛ گیاه شناسِ ایتالیایی که در نخستین مدرکِ مکتوب از گوجه فرنگی در سال 1544، برچسب سیب طلایی را به آن زد، با شابیزک (deadly nightshade) ارتباط داشته است. از آنجایی که شابیزک خاصیت بسیار سمی و کشنده دارد، این موضوع سبب ایجاد تداعی معانی زیادی برای گوجه فرنگی به عنوان یک محصول خطرناک شد که تا چندین دهه ادامه داشت.

تنها در دهه 1600 بود که اروپاییان آغاز به خوردن گوجه فرنگی کردند. آنجا اندلس اسپانیا بود؛ جاییکه گوجه را به سبک آشپزی آزتکی، به همراه روغن و فلفل قرمز می پختند. اما ایتالیایی ها تحت تاثیر قرار نگرفتند. به نقل از ویلیام الکساندر در گزیده ای با عنوان مناسبِ ناسالم، بودار و عجیب: چرا ایتالیایی ها قرن ها از گوجه فرنگی دوری کردند؟، از آنجا که آن ها نمی دانستند باید کدام قسمت گوجه فرنگی را بخورند، این گیاه مدتها در ایتالیا محبوبیت نیافت و مصرف نشد.

در دهه 1700 بود که گوجه فرنگی به عنوان یک میوه سمی بر سر زبانها افتاد، تا حدی که ملقب به سیب سمی شد. اروپاییان ثروتمند عادت داشتند در ظروف مفرغی با غلظت بالایی از سُرب غذا بخورند. از آنجا که اسیدیته گوجه فرنگی بسیار بالا است، وقتی در این ظروف خاص قرار گیرد، سرب ظرف را آزاد می نماید و منجر به مرگ ناشی از مسمومیت سرب می گردد. گوجه برای نخستین بار در ایتالیا در قالب نخستین دستورالعمل سس گوجه مصرف شد. به نقل از کتاب How We Fell in Love with Italian Food، گوجه برای فقرا ایده آل بود، چون نگهداری و ذخیره آن آسان بود. اواسط قرن هیجدهم بود که مصرف گوجه فرنگی به صورت گسترده در آشپزی باب شد و در قرن نوزدهم و قبل از فتح تمام جهان، به پاستا و حتی گازپاچوی اسپانیایی اضافه می شد.

منبع: ancient-origins.net

مترجم: زهرا ذوالقدر