بهبود نقایص استخوانی با روش ترکیبی نو - وبلاگ ساختمان

به گزارش وبلاگ ساختمان، ایوو کالازیچ پروفسور علوم ترمیمی و سانجا نواک، مدرس پژوهشی در مرکز پزشکی احیا کننده و رشد اسکلتی در دانشگاه کانکتیکات آمریکا اظهار کردند: دو فاکتور رشد یعنی پروتئین مورفوژنتیک استخوان 2 (BMP 2) و فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF)، در حال حاضر به وسیله سازمان غذا و داروی آمریکا برای یاری به بهبود استخوان تایید شده اند، اما ترکیب آن ها ممکن است اثرشان را کمتر کند.

این تحقیق، اثرات استئوآنابولیک یا استخوان سازی فاکتور رشد مشتق از پلاکت و پروتئین مورفوژنتیک استخوان 2 را در صورت استفاده با هم ارزیابی کرد.

پروتئین های مورفوژنیک استخوان تنظیم نماینده های مهم بازسازی استخوان هستند، در حالی که فاکتور های رشد مشتق از پلاکت به تنظیم رشد و تقسیم سلولی یاری می نمایند. پروتئین مورفوژنتیک استخوان 2 به تنهایی به افزایش توده استخوانی و بهبودی یاری می نماید، اما پس از ارزیابی موش های تحت درمان با فاکتور رشد مشتق از پلاکت و پروتئین مورفوژنتیک استخوان 2، محققان دریافتند فاکتور رشد مشتق از پلاکت، رشد استخوان ناشی از پروتئین مورفوژنتیک استخوان 2 را مهار می نماید.

کلاازیچ گفت: این یک تحقیق بالینی مناسب است، زیرا پروتئین مورفوژنتیک استخوان 2، یک استخوان ساز است که به طور گسترده در عمل بالینی استفاده می گردد و مطالعات بیشتری برای درک چگونگی بهبود اثرات آن و کاهش دوز درمانی برای دستیابی به همان اثر ترمیم استخوان یا قوی تر مورد احتیاج است.

برای ارزیابی تاثیر هر دو فاکتور رشد در صورت ترکیب، محققان از چندین موش اصلاح شده ژنتیکی و از روش های میکروجراحی برای ایجاد شکستگی های استخوانی و نقایص استخوانی مقدار بحرانی یا نقص هایی که 20 درصد طول استخوان هستند، استفاده کردند.

به گفته محققان، مدل جوندگان برای درک تنظیم ژنتیکی ترمیم استخوان ایده آل است.

محققان نقش منفی علامت دهی فاکتور رشد مشتق از پلاکت را در تنظیم تشکیل استخوان ناشی از پروتئین مورفوژنتیک استخوان 2 هنگام قرارگیری در نقص استخوان، کشف کردند.

درمان ترکیبی نقایص با مقدار بحرانی در اوایل فرآیند بهبود، تعداد سلول های استخوان ساز را کاهش داد و توسعه سلول های بنیادی یا پیش ساز را محدود کرد و در نتیجه 9 هفته پس از نقص، استخوان سازی کمتری داشت. با این حال، مهار علامت دهی فاکتور رشد مشتق از پلاکت در اوایل فرآیند بهبودی منجر به بهبود استخوان زایی ناشی از پروتئین مورفوژنتیک استخوان 2 نشد که نشان می دهد فاکتور رشد مشتق از پلاکت برای فرآیند بهبودی مورد احتیاج است.

این تحقیق نشان می دهد که دو عامل سازنده استخوان، وقتی با هم ترکیب شوند، در واقع می توانند رشد استخوان را کاهش دهند. داده ها نشان می دهد که زمانبندی و مکان تا چه مقدار برای اثربخشی فاکتور رشد استخوان و بهبود مناسب اهمیت دارد.

محققان بیان کردند: در حالی که پروتئین مورفوژنتیک استخوان 2 اغلب به صورت بالینی استفاده می گردد، یافته های این تحقیق نشان می دهد که مطالعات آینده مورد احتیاج است و مکانیسم های دیگری علاوه بر تعامل بین علامت دهی فاکتور رشد مشتق از پلاکت و پروتئین مورفوژنتیک استخوان برای یاری به القای بازسازی استخوان و کاهش عوارض جانبی قابل توجه در بیماران، ضروری است.