4 نوع مولتیپل اسکلروزیس که همه باید بدانند - وبلاگ ساختمان

به گزارش وبلاگ ساختمان، بسیاری از مبتلایان صرف نظر از نوع ام اس می توانند به زندگی خود آن گونه که همیشه برنامه ریزی نموده بودند ادامه دهند.

به گزارش وبلاگ ساختمان؛ بیایید نگاهی دقیق تر به انواع ام اس داشته باشیم و این که هر کدام چگونه ممکن است بر بدن و زندگی فرد مبتلا تاثیر بگذارد:

مولتیپل اسکلروزیس (MS) چیست؟

مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری است که بر اثر فعالیت غیرطبیعی سیستم ایمنی ایجاد می گردد و منجر به آسیب به مغز و نخاع می گردد. ام اس زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما به میلین که غلاف محافظت از رشته های عصبی شما است حمله می نماید. این امر باعث ایجاد یک اتصال کوتاه ارتباطی بین مغز و بدن شما می گردد و می تواند بر نحوه حرکت و عملکرد شما تاثیر بگذارد. میانه سن تشخیص ام اس حدود 30 سال است و احتمال بروز آن در زنان سه برابر بیشتر است.

علائم ام اس می تواند بسیار متفاوت باشد، اما شامل موارد ذیل است: بی حسی در اندام ها، احساس سوزن سوزن شدن، لرزش یا بی ثباتی هنگام راه رفتن، مسائل چشمی مانند از دست دادن بینایی، تاری دید یا دوبینی، خستگی، سرگیجه و لکنت زبان.

اگرچه علت دقیق مولتیپل اسکلروزیس ناشناخته است، اما مطالعه اخیر دانشگاه هاروارد ارتباط قوی بین آلوده شدن به ویروس اپشتین بار و ابتلا به ام اس را نشان داد. بعضی از مطالعات ام اس را با هورمون هایی مرتبط می دانند که اعتقاد بر آن است علت شیوع بیش تر این بیماری در زنان است.

4 نوع مولتیپل اسکلروزیس

1-سندرم بالینی جدا شده (CIS)

سندرم بالینی جدا شده یک رویداد منفرد از علائم سیستم عصبی - عصبی مرکزی است که ممکن است به این معنی باشد که بیمار به سوی ام اس کامل پیش می رود یا خیر. سندرم بالینی جدا شده اولین علامت بالقوه ام اس است. علائم آن به دو صورت رخ می دهد: تظاهر تک کانونی به این معنی است که فرد مبتلا تنها یک علامت عصبی مانند تاری دید را تجربه می نماید یا تظاهر چند کانونی به این معنی است که فرد علائم متعددی را تجربه می نماید مانند تاری دید همراه با بی حسی در بازو یا پا.

اگر تصویربرداری ام آر آی هیچ ضایعه مغزی قابل مشاهده ای را نشان ندهد، تنها 20 درصد محتمل است که سندرم بالینی جدا شده به ام اس کامل تبدیل گردد.

اگر ضایعات مغزی تشخیص داده گردد این احتمال به 60 تا 80 درصد افزایش می یابد. برای جلوگیری از پیشرفت بیش تر برای بیمارانی که سندرم بالینی جدا شده را تجربه می نمایند اغلب یک دوره درمانی اصلاح نماینده بیماری تجویز می گردد.

2- ام اس عود نماینده - فروکش نماینده (RRMS)

مبتلایان به ام اس عود نماینده - فروکش نماینده (RRMS) علائم مشخصی از ام اس را دارند که به طور مکرر رخ می دهد و علائم دست کم به مدت 24 ساعت عود نموده پیشرفت می نمایند و سپس از بین می روند. حدود 85 درصد از بیماران ام اس با این نوع علائم به پزشک مراجعه می نمایند. این بیماران در معرض خطر عود بیش تر علائم نو یا بدتر شدن علائم عصبی هستند. عود ها معمولا روز ها تا هفته ها و ماه ها با مقداری بهبود به طول خواهند انجامید، اما علائم ناتوانی ممکن است هرگز رفع نشوند.

ام اس عود نماینده - فروکش نماینده شکل پیش رونده ام اس نیست. مشخصه آن این است که آیا علائم در فرد فعال هستند یا فعال نیستند بدتر می شوند یا بدتر نمی شوند. هر بیمار مبتلا به ام اس عود نماینده - فروکش نماینده نوع منحصر بفردی از بروز علائم را خواهد داشت.

3- ام اس پیشرونده ثانویه (SPMS)

ام اس پیشرونده ثانویه SPMS می تواند با حملات فعال علائم و هم گاهی بدون علامت رخ دهد. با این وجود، آزمایشات با گذشت زمان بدتر شدن عملکرد عصبی را نشان خواهند داد. حملاتی که علامت دار هستند ممکن است بسیار کوتاه باشند. برای مثال، ممکن است دوره های زودگذر خستگی، گزگز در دست ها یا پا ها که مدت کوتاهی به طول می انجامد یا یک دوره سریع تاری دید در فرد مبتلا وجود داشته باشد.

هم چنین، ممکن است برای دوره های زمانی مختلف در راه رفتن مشکل داشته باشد. از آنجایی که ام اس پیشرونده ثانویه هم چنان بدن فرد مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد شانس خوبی برای ادامه راه رفتن وجود دارد. دو سوم بیماران مبتلا به این نوع ام اس قادر به راه رفتن هستند، اما ممکن است به یاری عصا یا واکر احتیاج داشته باشند.

4- ام اس پیشرونده اولیه (PPMS)

تشخیص ام اس پیشرونده اولیه بدان معناست که فرد مبتلا علائم مداومی را تجربه می نماید که به آهستگی، اما پیوسته بدتر می شوند. فرد یک دوره پیش رونده از مسائل مداوم با بی حسی، ضعف، خستگی و مسائل روده یا مثانه را تجربه می نماید. این دوره بیماری است که در آن فرد سابقه بدتر شدن تدریجی علائم عصبی را طی مدت دست کم یک سال دارد. حدود 10 تا 15 درصد از بیماران ام اس از زمان آغاز بیماری به ام اس پیشرونده اولیه دچار می شوند.

بیماری در بیماران معمولا زمانی تشخیص داده می گردد که مسن تر هستند (50 سال به بالا) و اغلب در ابتدا در راه رفتن مشکل دارند در نهایت توانایی فرد مبتلا برای راه رفتن می تواند دچار مخاطره گردد.

تشخیص مولتیپل اسکلروزیس (MS):

تشخیص ام اس می تواند بسیار سخت باشد. به طور میانه از آغاز علائم سه سال به طول می انجامد تا بیماری تشخیص داده گردد. هیچ آزمایش خونی برای تشخیص ام اس وجود ندارد. از ام آر آی به عنوان یک ابزار تشخیصی به منظور تشخیص بیماری استفاده می گردد. بخشی از چالش این است که علائم ام اس بسیار غیر اختصاصی هستند. برای مثال، خستگی گلایه شماره یک بیماران مبتلا به ام اس است. با این وجود، خستگی می تواند نشان دهنده شرایط بسیار متفاوتی باشد.

گاهی اوقات ام ار آی به چیز خاصی به میزان کافی اشاره نمی نماید. چیزی که واقعا می تواند به پزشک شما یاری کند یادداشت برداری خوب از طرف فرد است. هر گونه علائم را با استفاده از یک دفترچه خاطرات یا برنامه پیگیری کنید. به قرار دیدار های پزشکی خود ادامه دهید و تصویربرداری ام آر آی را انجام دهید.

این زمان عدم اطمینان می تواند کاملا اضطراب آور باشد سعی کنید اجازه ندهید ترس بر شما مسلط گردد و شما را فلج کند. به زندگی خود ادامه دهید.

درمان مولتیپل اسکلروزیس (MS)

منظره گزینه های درمانی ما برای ام اس در طول دو دهه گذشته به طرز چشمگیری بهبود یافته است. ما در حال حاضر 24 درمان ام اس مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده امریکا را برای آن بیماری داریم. ما هم چنین به بهبود توانایی خود برای یاری به افراد مبتلا به ام اس با علائم و ناتوانی ادامه می دهیم و تحقیقات زیادی در حال اجرا هستند که منجر به پیشرفت قابل توجهی در درک مان از ام اس شده اند. این شرایط احتمالا منجر به بهبود مراقبت می گردد.

منبع: www.goodhousekeeping.com