چگونه هیچکاک و فلینی الهم بخش یکی از آلبوم های کلاسیک باب دیلن شدند - وبلاگ ساختمان

به گزارش وبلاگ ساختمان، باب دیلن هنرمند صاحب سبک و برنده جایزه نوبل را حتی اگر نشناسید، نامش را حتما شنیده اید. او که خواننده، شاعر، آهنگ ساز و نویسنده است، به کمک استعداد و هنر منحصربه فردش در جنبش های اجتماعی و سیاسی تأثیر زیادی داشته و در بین مردم آمریکا جایگاه ویژه و طرفداران زیادی هم از سراسر دنیا دارد.

خواننده ای مانند باب دیلن می تواند از هر چیزی برای موزیک هایش الهام بگیرد. او در روزهای ابتدایی اوج خود برای یک نسل آهنگی آتشین نوشت و اجرا کرد. او استاد جای دادن استعاره های تأثیرگذار در اشعار و موزیک هایش است. دیلن در دهه 60 آمریکا، از موسیقی بومی آمریکایی به راک روی آورد و در بوجود آمدن سبک راک بومی (Folk Rock) بسیار موثر بود. دهه 60 برای ایجاد یک موج جدید فقط مختص دیلن و بقیه جنبش های راک نبود. همچنین در این دهه ، پایان سینما به اعتباری که شایسته اش بود دست پیدا کرد.

فیلم های کلاسیک، که اکنون به عنوان نقاط عطف فرهنگ پاپ شناخته می شوند، به سرعت در حال افزایش بودند. دو کارگردان که در آن دوران بسیار برجسته ظاهر شدند، آلفرد هیچکاک مهار نشدنی و فدریکو فلینی همیشه شیک پوش بودند. دیلن پیروز شد همتای هنری خود را در این دو کارگردان و یک قطعه الهام بخش برای یکی از آهنگ های قدرناشناخته اش بیابد.

باب دیلن مردی صاحب سبک است. این حتی از اولین اثرش در 1962، که مسائل نسل جدید را بیان می کرد، کاملا آشکار بود. در حالی که او اواسط دهه هشتاد به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافت، در دهه شصت با آهنگ هایش به اندازه کافی توانایی این را داشت تا با هر کلمه و هر قطعه تأثیر شگرفی بر کل دنیا بگذارد.

یکی از این آثار، کابوس دیوانه وار موتور (Motorpsycho Nightmare) در آلبوم روی دیگر باب دیلن (Another Side of Bob Dylan) بود که در سال 1964 منتشر شد. او به عنوان یکی از طرفداران پر و پا قرص فیلم های کلاسیک، با الهام از فیلم روانی (Psycho) ساخته آلفرد هیچکاک و با اشاره نمادین به فیلم درخشان فدریکو فلینی، یعنی زندگی شیرین (La Dolce Vita) این موزیک را ساخت. هر دوی این فیلم ها که از محصولات سال 1960 هستند، در تاریخ سینما بسیار تأثیرگذار محسوب می شوند و الهام بخش اسپین آف های بی شماری بعد از خود شدند. نکته جالب اینکه آلبوم روی دیگر باب دیلن به گفته تارانتینو جزو محبوب ترین آلبوم های عمر اوست.

بیتلز همچنین به طور قابل توجهی فیلم هیچکاک را به عنوان نقطه اوج یکی از آهنگ های خود انتخاب کرد. اما ستایش دیلن از فیلم کابوس وار هیچکاک بسیار بارزتر است.

• چگونه فیلم روانی آلفرد هیچکاک الهام بخش خواننده و ترانه سرای گروه بیتلز شد

او در صدر آثار سبک بومی کلاسیک ابتدایی خود، سکانس برجسته فیلم روانی هیچکاک را جای داد و با ترکیب آن با یک داستان طنز قدیمی درباره یک فروشنده دوره گرد که در خانه ای در یک مزرعه اقامت می گزیند و توسط دختر کشاورز اغوا می شود، موزیک کابوس دیوانه وار موتور را ساخت. اگر این آهنگ توسط یک فرد با جسارت دیلن ساخته نمی شد، نمی توانست سخنگوی یک نسل باشد زیرا دیلن، بر خلاف ماریون در فیلم روانی، با آزادی بیان و قدرت لازم برضد هر آنچه می خواست سخن می گفت.

این اثر یک بار دیگر قدرت دیلن را به عنوان یک ترانه سرای روایت گر نشان داد، اما همان طور که از عنوان موزیک پیداست، به آن روی طناز دیلن هم اشاره می کند. این به دیلن اجازه داد تا نشان دهد که از هنر خودش و دیگران استفاده می کند تا برای تغییر یک خط فکری یا حتی تأثیر بر عقاید قدم هایی بردارد که عده کمی می توانند آن را نادیده بگیرند.

منبع: faroutmagazine