چالش های آموزش در ایران عبور از سنت به تجدد
به گزارش وبلاگ ساختمان، برای نخستین بار، مدارس نوین در قالب فعالیت های گروه های تبشیری مسیحی و نیز منورالفکرانی که به دنبال تغییر شرایط در ایران بودند، شکل گرفت.
به گزارش ، فرایند ورود سبک های نوین آموزشی به ایران، از اواسط دوره قاجار و هنگامی شروع شد که امیرکبیر تصمیم گرفت دارالفنون را تأسیس کند. با این حال، تقریبا تا حدود 40 سال بعد از تأسیس این مرکز آموزشی، خبری از مدارس نوین در ایران نبود. برای نخستین بار، این مدارس در قالب فعالیت های گروه های تبشیری مسیحی و نیز منورالفکرانی که به دنبال تغییر شرایط در ایران بودند، شکل گرفت.
این مدارس در گام نخست، با مقاومت جدی جامعه روبه رو شد؛ طبیعی بود که رها کردن سنت های قدیمی چندان ساده نباشد، اما ردپای بعضی غرب گرایان و رویکردهایشان در تأسیس این مدارس، بر بدبینی مردم بسیار می اضافه کرد. بعضی از فعالان این عرصه، مانند میرزاحسن رشدیه، متهم به بابی گری بودند و همین موضوع واکنش شدید اجتماعی را در پی داشت. با این حال، رجال دیندار و وطن دوست می دانستند که شیوه های نوین آموزشی مزایایی نسبت به سبک سنتی دارد که نمی توان از کنار آن به سادگی عبور کرد.
به همین منظور، از اواخر دوره قاجار، به ویژه پس از پیروزی نهضت مشروطه، تعداد مدارس نوینی که توسط افراد معتمد بنا شد و به آموزش بچه ها و نوجوانان پرداخت، رو به رجحان گذاشت. حمایت های دولت نیز، زمینه را برای انجام فعالیت هایی از این قبیل، فراهم کرد. در تصویر امروز قاب تاریخ، نمایی از حیاط یکی از این مدارس تأسیس شده در اواخر دوره قاجار را می بینید که بچه ها زیر نظر مربی در حال ورزش هستند. نمای کلی مدرسه نشان می دهد که کاربری پیشین آن، خانه مسکونی بوده است. لباس های یک شکل دانش آموزان، از نکات جالب این تصویر محسوب می گردد.
منبع: خراسان
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان